| Algemene gegevens | |
|---|---|
| Naam : | BV Schoenfabriek Wellen en Co |
| Andere naam (namen): |
|
| Bestaansperiode: | 1929 - 1982 |
| Rechtsvorm: | Naamloze vennootschap, besloten vennootschap |
| Voorganger(s): |
|
| Opvolger(s): |
|
| Hoger orgaan: |
|
| Archief | |
| Het archief van deze organisatie is in beheer bij het Regionaal Archief Nijmegen. De toegang met de beschrijving van de stukken is bereikbaar via deze link: | |
 Naar beschrijving archief | |
Tijdens de Eerste Wereldoorlog waren diverse schoenfabrikanten uit het Duitse Kleve uit naar Nijmegen uitgeweken. De schoenindustrie kwam hier tot bloei. Dat zagen ook de heren J.W. Wellen, G.H.W. Braam en H.W.J. van Wijck.
Wellen, Braam en Van Wijck kochten op 12 februari 1929 een pantoffel- en kinderschoenenfabriekje van de gebroeders Dinnissen aan de Jodenberg. Op 22 oktober richtten zij de N.V. Schoenfabriek Dinco op – een samentrekking van Dinnessen & Co, aangezien de gebroeders Dinnessen bij de zaak betrokken bleven. Het onderkomen bleek al snel te klein, waarop Wellen een nieuw fabriekspand liet bouwen aan de Groesbeeksedwarsweg. Daar leidde het bedrijf de eerste jaren verlies, deels door kinderziekten, deels door de algehele economische malaise. Met nieuwe damesschoenen en kinderschoenen wist Dinco vanaf 1932 winst te maken. Het bedrijf breidde flink uit tot in het begin van de Tweede Wereldoorlog. Per 12 december 1933 wijzigde de naam in Wellen en Co.
Tijdens en na de oorlog werd het bedrijf door ellende getroffen. Het machinepark bleef weliswaar uit handen van de Duitse bezetter, maar in 1941 overleed de heer Wellen, de fabriek brandde door een granaatinslag op 19 september 1944 af en begin 1946 kwam commercieel en financieel leider H. van Wijck te overlijden. Onder deze moeilijke omstandigheden liet diens zoon H. van Wijck de fabriek herbouwen. Al in 1947 werd het vooroorlogse productieniveau bereikt.
Het bedrijf legde zich na de oorlog toe op damesschoenen, tot 1954 onder de bedrijfs- en merknaam Nijma. Daarna keerde de naam Wellen en Co. terug en werd de merknaam Caral geïntroduceerd. Het bedrijf beleefde in 1956 een hoogtepunt met 230 medewerkers in de fabriek in Nijmegen. Daarnaast was er sinds 1954 in Gendt nog een stikkerij onder de naam Atelier Wellen. Ook in Groesbeek was een stikkerij.
Nog in 1965 vond uitbreiding van de fabriek plaats, op een gesloten gedeelte van de R.K. begraafplaats aan de Daalseweg. Vanaf eind jaren zestig begon het bedrijf de buitenlandse concurrentie goed te voelen. J.T. van Wijck, een broer van de directeur, richtte in 1974 in het Portugese dorp Pevidém de fabriek Laraca op, een acroniem van de merknaam Caral. Na drie jaar werd deze fabriek van de hand gedaan.
In 1966 werd de Caralstichting opgericht, die de aandelen beheerde. Het jaar daarna nam deze stichting deel in de oprichting van de N.V. Exploitatiemaatschappij Caral, in 1971 omgezet in een besloten vennootschap. Deze had als doel de productie van schoenen en beheerde de aandelen van Wellen en Co. Ook de Portugese fabriek viel onder Caral. In het voorjaar van 1977 werd de naam van de Exploitatiemaatschappij gewijzigd in B.V. Handelsonderneming NECA.
In oktober 1972 werd Wellen en Co. een besloten vennootschap. In hetzelfde jaar was het bedrijf genoodzaakt 84 van de 250 werknemers te ontslaan. De stikkerij in Gendt werd gesloten. Met moeite hield het bedrijf zich daarna staande. Eind 1982 werd Wellen en Co. failliet verklaard en sloot de laatste grote schoenfabriek van Nijmegen haar deuren.
De fabricage van en de handel in schoeisel.
De b.v. had een directie onder toezicht van een raad van commissarissen.
1929-1930:Nijmegen Jodenberg 3-5 locatie in googlemaps
1930-1982:Nijmegen Groesbeeksedwarsweg 185 locatie in googlemaps
Inleiding van de toegang op het archief door Hylke Roodenburg. (2019)
