Hessenberg en haar kloosters
Let op: deze website is momenteel onder constructie. Helaas zullen hierdoor niet alle pagina's naar behoren functioneren. Onze excuses voor het ongemak!
De naam Hessenberg is een verbastering van Hezesche berg, Heseberg. Oorspronkelijk moet daarmee het oplopende terrein in de richting van de Doddendaal bedoeld zijn. Ongeveer 800 jaar geleden, toen de Hezelstraat nog een landweg was moet deze bodemverheffing meer in het oog zijn gesprongen dan nu het geval is. Op de Hessenberg vestigde zich verschillende vrouwenkloosters: Petersberg, Bethlehem en Sprongshof of Sprongsberg.
Komend vanaf de Ganzenheuvel lag aan de linkerkant Bethlehem, een rond 1400 gesticht begijnenhuis, dat in de tweede helft van de vijftiende eeuw werd omgezet in een klooster. Aanvankelijk bestond de kloostergemeenschap uit zes vrouwen, dankzij de milddadigheid van het Gelderse vorstenhuis werden dat er al spoedig zeven.
Het begijnhof Sprongsberg of Sprongshof, sinds midden vijftiende eeuw een klooster, werd begin vijftiende eeuw gesticht door Elisabeth Sprong. Nog vóór de Reductie in 1591 verenigde het zich met Bethlehem. In 1591 werden hun bezittingen, evenals die van de andere kloosters, door de stad genaast.
Ook de bewoonsters van St. Petersberg (of Hessenberg) waren begijnen, tot het begijnhuis omstreeks 1440 een klooster werd. De kapel moet veel geleken hebben op die van het Mariënburgconvent: één verdieping bedoeld als nonnenkoor en de ruimte eronder bestemd voor leken. Aan het eind van de vijftiende eeuw beleefde het klooster zijn grootste bloei met ongeveer negentig zusters. De Reductie van 1591 was het begin van het einde. De zusters mochten er wel blijven wonen tot de laatste in 1636 overleed. In 1638 werd het gebouw ingericht tot Arme Kinderen Weeshuis. In 1817 werd dit weeshuis voor kinderen van niet-burgers omgezet in het Rooms-Katholieke Weeshuis. De oude kloostergebouwen verdwenen in de loop van de negentiende eeuw, maar tot de verwoesting in 1944 woonden er tussen de Hessenberg en Doddendaal katholieke wezen.
Bronnen
Regionaal Archief Nijmegen, Wetenschappelijke correspondentie, inv.nr. 559-010n (ca. 1985).
Commentaar
<comments hideForm="false"/> of, lees de overige commentaren ...