Kerkboog
Let op: deze website is momenteel onder constructie. Helaas zullen hierdoor niet alle pagina's naar behoren functioneren. Onze excuses voor het ongemak!
| Algemene gegevens locatie | |
|---|---|
| Naam locatie : | Kerkboog |
| Plaatsnaam : | Nijmegen |
| Straatnaam : | Grote Markt, St. Stevenskerkhof |
In de middeleeuwen was de St. Stevenskerk alleen toegankelijk via een kleine doorgang in het gewandhuis of lakenhal aan de Grote Markt. Toen de Lakenhandel in de 16e eeuw op zijn eind liep werd de kans gegrepen om het St. Stevenskerkhof vanaf het marktplein een grootse entree te geven. In 1542-1543 werden twee segmenten van de lakenhal gesloopt om plaats te maken voor een indrukwekkende poort. De doorgang werd gebouwd in overgangsvormen tussen late gotiek en renaissance. De verdieping daarbovenop verrees in 1605 in de stijl van de beroemde bouwmeester Vredeman de Vries. Het is onmogelijk van elk monument alle details te beschrijven, maar het heeft wel zin om aan de voorgevel eens te kijken naar de top met zijn voluten, leeuwenmaskers, wortelmotieven, bollen en obelisken, die onderling weer verbonden zijn door geometrische figuren. Aan de kerkhofzijde is een trapgevel en een veelhoekige traptoren.
De ruimte boven de poort werd door de gemeenteraad in 1613 in gebruik gegeven aan het chirurgijnsgilde. De 'snijkamer' was geboren. Chirurgijnen waren ambachtslieden die bevoegd waren om bepaalde medische ingrepen uit te voeren, zoals aderlatingen, amputaties en het verwijderen van gezwellen. Dat gebeurde onder toezicht van het gilde en van de stadsdokter. De dokter was degene die de diagnose stelde maar zelf niet opereerde. Het 'vuile werk' liet hij aan de chirurgijn over.
Het doktersberoep was vroeger veel gevaarlijker dan tegenwoordig. Er was veel minder hygiëne dan vandaag de dag en regelmatig werd de stad dan ook getroffen door epidemieën zoals de pest. Bijvoorbeeld in 1635, toen de Zwarte Dood meer dan 6000 levens eiste. Voor de geneesheren was tijdens een epidemie het risico groot dat zij ook besmet werden. Daarom droegen zij vaak een speciaal pestpak, dat hen beschermde tegen besmetting.
Bronnen
Regionaal Archief Nijmegen, Wetenschappelijke correspondentie, inv.nr. 591-010k (z.j.).
Commentaar
<comments hideForm="false"/> of, lees de overige commentaren ...