De MULO/ULO, meer uitgebreid lager onderwijs, ontstond als gevolg van de onderwijswet in 1857. In 1968 wordt de MULO opgeheven door de Mammoetwet, waardoor het een onderdeel wordt van de Stedelijke Scholengemeenschap.
De MULO (of ULO) staat voor meer uitgebreid lager onderwijs die in Nederland ontstond na de Onderwijswet van 1857.
In 1873 wordt in Nijmegen een juffrouw voor les in de nuttige handwerken voor meisjes aan de beide MULO's benoemd. Deze categorie onderwijzeressen neemt in de loop van de periode gestaag toe. In 1912 zijn het er liefst 51. In dat jaar wordt een inspectrice voor het onderwijs in de nuttige handwerken benoemd. Elk jaar verschijnt vervolgens als een bijlage in het Gemeenteverslag haar jaarverslag waarin zij haar bevindingen als inspectrice noteert. In 1902 en 1909 openen respectievelijk de negende en tiende school hun poorten en in 1916 tenslotte kan de MULO aan de Gerard Noodtstraat de eerste leerlingen verwelkomen. Het aantal leerkrachten klimt van 61 in 1900 naar boven de 130 in 1910. Een van de scholen, school no 2 voor MULO, heeft twaalf klassen en beschikt als enige van de scholen sinds 1910 over een portier.
De enige openbare ULO blijft bestaan tot 1968, wanneer de school als gevolg van de Mammoetwet (als MAVO) onderdeel wordt van de Stedelijke Scholengemeenschap.[1] Het aantal leerlingen op scholen voor openbaar voortgezet hoger en middelbaar onderwijs (VHMO) stijgt na 1945, maar niet het aantal scholen. Tot 1968 heeft de gemeente Nijmegen dezelfde instellingen voor dit type onderwijs als vóór de oorlog: het Stedelijk Gymnasium, de Gemeentelijke HBS-A, de Gemeentelijke HBS-B, de Gemeentelijke HBS voor meisjes en MMS.[2] Per 1 augustus 1968 treedt de Wet op het Voortgezet Onderwijs in werking, welke leidt tot de opheffing van de HBS, MMS en ULO.
Bewerking van de resultaten van onderzoek, gedaan in de jaren 1994-1996, naar lokaal bestuur en gemeentelijke overheid in Nijmegen door Lisette Kuijper (Regionaal Archief Nijmegen, 2010)
