Tot de moderne negentiende eeuwse communicatievormen behoren de telegraaf en de telefoon. Nijmegen heeft een Rijkstelegraafkantoor, terwijl de telefoon een particuliere aangelegenheid is. Bij raadsbesluit van 11 augustus 1888 heeft de gemeente een concessie voor een telefoondienst afgegeven. In 1901 willen de erven van de concessionaris de concessie aan een ander persoon overdragen. De raad spreekt zich tegen de overdracht uit als die gepaard zou gaan met een verlenging van de termijn voor de concessie.[1]
Blijkbaar heeft de gemeente zelf andere plannen met de concessie die in oktober 1908 afloopt. Op 24 maart 1906 besluit de raad aan een deskundige opdracht te geven een plan uit te werken voor de aanleg en exploitatie van een telefoonnet. Enkele maanden later komt de gemeenteraad op zijn voornemen terug. Aangezien er vergevorderde plannen zijn voor een rijkstelefoonnet besluit de raad geen aandrang op de regering uit te oefenen voor het verkrijgen van een eigen gemeentelijke concessie.[2] In 1907 starten, vooruitlopend op de afloop van de concessie eind oktober 1908, de werkzaamheden voor een rijkstelefoonnet. Vanaf 28 oktober 1908 heeft Nijmegen een rijkstelefoonnet. Het aantal abonnementen bedraagt op het einde van dat jaar 1055.[3]
Bewerking van de resultaten van onderzoek, gedaan in de jaren 1994-1996, naar lokaal bestuur en gemeentelijke overheid in Nijmegen door Lisette Kuijper (Regionaal Archief Nijmegen, 2010)
