| Algemene gegevens | |
|---|---|
| Naam : | Samenwerkingsverband van de Nijmeegse Woningcorporaties |
| Andere naam (namen): |
|
| Bestaansperiode: | 1975 - 1999 |
| Rechtsvorm: | Vereniging |
| Voorganger(s): |
|
| Opvolger(s): |
|
| Hoger orgaan: |
|
| Archief | |
| Het archief van deze organisatie is in beheer bij het Regionaal Archief Nijmegen. De toegang met de beschrijving van de stukken is bereikbaar via deze link: | |
 Naar beschrijving archief | |
De gemeente Nijmegen telde in 1975 twee grote woningbouwverenigingen (WVN en Kolping), vier kleine (Eigen Haard, De Gezonde Woning, De Gemeenschap, Mr. Ten Hagen); en de SSHN (Stichting Studentenhuisvesting Nijmegen). Voor de mogelijkheden en de status van een woningbouwvereniging was het aantal woningen essentieel: hoe meer woningen, hoe groter het werkapparaat. De gemeente verdeelde de ‘woningbouwcontingenten’: het aantal woningen dat elke vereniging mocht bouwen. Na een periode van onenigheid gebeurde dit vanaf 1964 volgens de formule ‘drie keer een derde’: WVN, Kolping en de gezamenlijke kleine woningbouwverenigingen bouwden elk een derde deel van de – in een wijk of bouwproject - toegewezen woningen. Na een periode waarin de verenigingen met de ruggen naar elkaar toe stonden, gingen ze nu samenwerken. In de nieuwbouw, maar ook in het onderhoud van woningen in wijken als Tolhuis waar drie corporaties bezit hadden.
In 1975 nam voorzitter H. Versteegen van De Gezonde Woning het initiatief tot het Samenwerkingsverband van Nijmeegse Woningcorporaties, dat eerst lang een informeel karakter had, en na een door de Nationale Woningraad verricht onderzoek in 1979 geformaliseerd werd. Een belangrijke overweging hierbij was de relatie met de gemeente Nijmegen, die zich aanvankelijk tot de uitvoering beperkte, maar gaandeweg steeds meer een beleidsmatig karakter kreeg. Het SNW bestreek alle terreinen waarop dwarsverbindingen tussen de woningbouwverenigingen bestonden of sprake was van contact met de gemeente: bouw, onderhoud, stadsvernieuwing, woningzoekenden, verhuur, huurkosten, woningisolatie, leefbaarheid, centrale verwarming en kabeltelevisie.
Voor het onderhoud van cv-installaties (in flatgebouwen e.d.) richtte het SNW de stichting EBO (Eigen Beheer Onderhoud; archief no. 1426, toegang no. 1641) op.
In 1999 werd het SNW opgeheven, omdat de aangesloten corporaties te ver uit elkaar waren gegroeid en teveel verschillende belangen hadden. Het werd opgevolgd door een meer vrijblijvend overlegorgaan, het Platform Nijmeegse Woningcorporaties. In de regio werd het SNW opgevolgd door het Regionaal Overleg Corporaties KAN-gebied.
Samenwerking op praktisch gebied, zoals bij de registratie van woningzoekenden, de verhuur van woningen en het onderhoud van centrale verwarmingsinstallaties;
Overleg met de gemeente en andere partijen in de volkshuisvesting;
Pressie uitoefenen ten gunste van de volkshuisvesting in het algemeen en de woningbouwverenigingen in het bijzonder
De nadruk lag oorspronkelijk op de ledenvergadering en het algemeen bestuur, twee organen van de bestuursleden van de ledencorporaties. Daaronder stond de adviescommissie van de directeuren.
Toen de woningcorporaties overstapten op een model waarin het zwaartepunt bij de directeur als bestuurder kwam te liggen en het bestuur zich als raad van toezicht op afstand plaatste, werd ook het SNW gereorganiseerd. Vanaf 1997 was het ‘directeurenoverleg’ het centrale orgaan.
-:Nijmegen
Inleiding van de toegang op het archief door Rob Wolf. (2013)
