Tussen 1955-1960 verzakte de Waalkade. De oorzaak daarvan bleek te liggen in het feit dat de stalen damwanden onvoldoende diep waren geheid. Daarbij werd namelijk de onderliggende stevige kleilaag niet bereikt. Met name bij hoogwater werd op de kade een enorme druk uitgeoefend, die echter wegviel zodra het water begon te zakken. Het drijfzand kon daardoor onder de damwanden weglopen. Het gevolg daarvan waren verzakkingen en scheuren in de huizen.
Regionaal Archief Nijmegen, Wetenschappelijke correspondentie,
