| Algemene gegevens | |
|---|---|
| Naam : | Weve, J.J. |
| Andere naam (namen): |
|
| Geboortedatum: | 1852/03/11 |
| Overlijdensdatum: | 1942/09/18 |
| Persoonsarchief | |
| Het archief/de collectie van deze persoon is in beheer bij het Regionaal Archief Nijmegen. De toegang met de beschrijving van de stukken is bereikbaar via deze link: | |
 Naar beschrijving archief | |
Jan Jacob Weve werd op 11 maart 1852 als zoon van de rooms-katholieke Franciscus Antonius Theodorus (1820-1899) en Anne Marie Weenink (1825-1855) in Den Haag geboren. Hij volgde een opleiding tot bouwkundig en civiel ingenieur aan de Polytechnische School te Delft. Na zijn studie maakte hij in 1876, zoals dat destijds bij geschoolde architecten gebruikelijk was, een kunstreis naar Italië.
Hij werd in 1880 benoemd tot gemeentearchitect van Nijmegen als opvolger van Pieter van der Kemp. Deze functie werd begin twintigste eeuw gewijzigd in directeur Gemeentewerken. Daarnaast gaf hij les aan de Burger Avondschool in het ‘rechtlijnig tekenen’. Weve was als gemeentearchitect zeer succesvol. De uitleg van de stad, waar men toen net mee begonnen was, bood hem voldoende werk. Hij ontwierp als architect voor de gemeente Nijmegen directiewoningen, dienstgebouwen, arbeiderswoningen en tientallen openbare gebouwen zoals scholen. Bovendien kwamen veel restauraties, onder andere van de Waag, de Mariënburgkapel, de zogenaamde Karolingische kapel (Nicolaaskapel), het stadhuis, de Belvédère en de Sint Stevenskerk onder zijn leiding tot stand. Hij was de ontwerper van het Spoorwegmonument op het Valkhofplein en de voetgangersbrug met toegangshek. De brug en het hekwerk zijn opgericht ter ere van de commissie die zich vanaf 1874 had ingezet voor de slechting van de stadswallen van Nijmegen en de uitleg van de stad. Daarnaast was Weve verantwoordelijk voor de aanleg van de Nijmeegse riolering. Voor zijn aandeel in de uitbreiding van de stad werd hij bij zijn zilveren ambtsjubileum in 1905 benoemd tot ridder in de Orde van Oranje Nassau. Van veel van de door hem ondernomen restauraties en nieuwbouwprojecten publiceerde Weve in tijdschriften als het ‘Bouwkundig Weekblad’, ‘Bouwwereld’ en ‘De architect’. Daarnaast was hij ook in de particuliere sector actief.
Weve was sterk geïnteresseerd in de (Nijmeegse) geschiedenis, in het bijzonder het Valkhof, waar hij ook enkele archeologische opgravingen leidde. Van zijn hand verschenen tal van artikelen over het Valkhof in tijdschriften en boekwerken. In 1925 voltooide hij zijn manuscript ‘De Valkhofburcht te Nijmegen’, waarvan postuum in 1994 een gedeeltelijke ‘alsnog-uitgave’ verscheen.
Weve maakte zich ook verdienstelijk als mede-oprichter in 1902 van de Nijmeegse historische vereniging Oppidum Batavorum. Op 1 januari 1921 werd hij eervol ontslagen als directeur van gemeentewerken en opgevolgd door C.E. Blaauw. Op 18 september 1942 stierf Weve op 90-jarige leeftijd. Hij ligt begraven op de door hem ontworpen Katholieke begraafplaats Daalseweg. Een straat in Bottendaal houdt de herinnering aan hem levend.
Jan Jacob Weve (1852-1842), zoon van Franciscus Antonius Theodorus Weve (1820-1899) en Anne Marie Weenink (1814-1899), trouwde in 1881 met Maria Johanna Arnolda van Heukelum (1855-1927), dochter van Nicolaas van Heukelum (1828-1896) en Beatrix Elisabeth Helena Ficq (1830-1877) Uit dit huwelijk werden zeven kinderen geboren:
Van de familie Weve is ook een artikel in de Kennisbank.
Den Haag
Nijmegen
Inleiding van de toegang op het archief door R. Spanings. (2019)
