Badhuizen

Uit Het Digitale Huis
Versie door Admin (overleg | bijdragen) op 3 aug 2023 om 22:56 (1 versie geïmporteerd)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Let op: deze website is momenteel onder constructie. Helaas zullen hierdoor niet alle pagina's naar behoren functioneren. Onze excuses voor het ongemak!

Begin 20e eeuw kwam de volkswoningbouw. Er verrezen volksbuurten in Nijmegen-Oost, Willemskwartier, Wolfskuil en Waterkwartier. Omdat er meer aandacht voor hygiëne kwam en de gebouwde woningen niet beschikten over een badgelegenheid besloten de woningbouwverenigingen over te gaan tot de bouw van gemeenschappelijke badinrichtingen. Dat betekende een hele verbetering voor de stadsbevolking, die sinds 1878 alleen een drijvend zwembad met enkele badkuipen en stortbaden aan de Waal had gekend. Door het steeds vuilere rivierwater droeg dat niet meer bij aan een propere wasbeurt van de Nijmegenaren.

In 1921 werd aan de Tulpstraat een badhuis geopend en een jaar later een aan het Maasplein. In 1928 opende een fraaie inrichting aan de Koolemans Beynenstraat. In dat badhuis kostte een stortbad 15 cent en een kuipbad 30 cent. Had je een keus gemaakt en betaald, dan kreeg je een handdoek en een stukje zeep. Je nam plaats in de wachtkamer, mannen links en vrouwen rechts, strikt gescheiden, net als bij de douches en kuipbaden. Zelfs de fietsenstallingen waren gescheiden.

Een geduchte concurrent van de door de gemeente gesubsidieerde badhuizen waren in de jarendertig de openluchtzwembaden en het Sportfondsenbad in Oost. Na de Tweede Wereldoorlog kregen woonhuizen steeds vaker een douche en zelfs fabrieken legden dieaan voor hun personeel. Zo werd de klandizie in de badhuizen van lieverlee minder en stegen de kosten. Woningbouwverenigingen moesten de exploitatie staken. In 1975 werd badhuis Maasplein gesloten, in 1982 volgde de Tulpstraat en in 1985 viel het doek voor het bad aan de Koolemans Beynenstraat.

Huizen zonder douche of bad bestaan nauwelijks meer. Voor wassen en baden gaat bijna niemand meer naar het zwembad. De zwembaden zijn er voor ons plezier evenals de wateren waar we recreëren zoals de Bisonbaai, het Wylerbergmeer en de Berendonck. Met de naaktrecreatie in de Bisonbaai zijn we weer een beetje terug in de Oudheid toen naaktbaden ook mode was. Ook de diverse saunacomplexen en het thermenlandschap van Sanadome maken de cirkel weer rond.

src=http://studiezaal.nijmegen.nl/HttpHandler//icoon.ico?icoon=13879385%7Curl=http://studiezaal.nijmegen.nl/ran/_detail.aspx?xmldescid=172495"}}

Bron: Regionaal Archief Nijmegen

Interieur van het badhuis Koolemans Beynenstraat, 1980. Foto Flip Franssen
src=http://studiezaal.nijmegen.nl/HttpHandler//icoon.ico?icoon=14027127%7Curl=http://studiezaal.nijmegen.nl/ran/_detail.aspx?xmldescid=284731"}}

Bron: Regionaal Archief Nijmegen

Voorgevel van het in 1975 gesloten badhuis Maasplein, 1985


Verantwoording

Tekst uit de tentoonstelling voor het 51e canonvenster Bad- en zwemcultuur (2013)

Commentaar

<comments hideForm="false"/> of, lees de overige commentaren ...