Brontekst bekijken van De KNBLO, de Vierdaagse en de Olympische beweging

{{Vierdaagseartikel
|Afbeelding = <p><!-- BEGIN de gekopieerde embed code uit de digitale studiezaal is omgezet naar onderstaande wiki-syntax -->{{#widget:imagewithlink|src=http://studiezaal.nijmegen.nl/HttpHandler//icoon.ico?icoon=2011397649|url=http://studiezaal.nijmegen.nl/ran/_detail.aspx?xmldescid=2011397642"}}</p><p>
                Bron: [http://studiezaal.nijmegen.nl/ran/_detail.aspx?xmldescid=2011397642 Regionaal Archief Nijmegen]<!-- EINDE omzetting --></p>
|Bijschrift = Frits Baron van Tuyll van Serooskerken, voorzitter van de NBvLO en vanaf 1912 de eerste voorzitter van het Nederlands Olympisch Comité.
}}

''door [[dr. Willem van Zijll]]''

Wellicht zal menige wandelaar zich de ogen uitwrijven bij het lezen van de hierboven vermelde aanhef! Toch is er sprake van samenhang. In 1908 is de Nederlandse Bond voor Lichamelijke Opvoeding opgericht, die ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum het predikaat Koninklijk verwierf ([[KNBLO]]). In 1912 werd het Nederlands Olympisch Comité opgericht, voorzitter werd [[Tuyll van Serooskerken, F.W.C.H. van|F.W. Baron van Tuyll van Serooskerken]], die van 1910 tot 1912 voorzitter was van de NBvLO. Deze voorzitter nodigde zijn vriend Baron Pierre de Coubertin uit - in 1894 oprichter van het Internationaal Olympisch Comité en inspirator van de Olympische beweging - om de Nederlandse sportbestuurders te vertellen over de 'Idée Olympique'. De Coubertin kwam, zag en overwon op 27 maart 1911 in restaurant Royal te Den Haag, waar hij als begenadigd spreker grote indruk maakte.

Hij legde uit. dat de Olympische Spelen een middel zijn om de idealen van een wereldomvattende beweging over te dragen op de 'printemps humain', de rijpere jeugd, die elkaar steeds weer in een ander land zou ontmoeten in faire, sportieve strijd, in een sfeer van 'respect mutuel', een sfeer van wederzijdse waardering. Zo zou die beweging door middel van allerlei sporten een machtige bijdrage kunnen leveren aan 
* de ontwikkeling van de lichamelijke opvoeding in alle mogelijke instituten van onderwijs en vorming;
* de beoefening van sport in alle lagen der bevolking; 
* de harmonisering van de opvoeding van de jeugd in fysiek en cultureel opzicht; 
* betere internationale verhoudingen door de ontwikkeling van een wereldwijd en intensief sportverkeer. 

Intussen was de NBvLO al in 1909 begonnen met zijn 4-daagse afstandsmarsen en met spelleiderscursussen met ruim duizend deelnemende onderwijzers, onderwijzeressen en leerkrachten lichamelijke opvoeding, die vele jaren werden voortgezet en die een doorbraak veroorzaakten in de Nederlandse lichamelijke opvoeding op scholen. Die lichamelijke opvoeding werd namelijk in hoofdzaak beheerst door de Zweedse en de Duitse schoolgymnastiek en vond praktisch geheel 'binnenshuis' plaats. De NBvLO heeft het bewegingsonderwijs verrijkt met een aantal (sport)spelen in de openlucht en in de zaal.

Bovendien organiseerde de NBvLO in 1910 op Houtrust in Den Haag en in 1911 in Assen nationale wedstrijden in voetbal, korfbal, slingerbal, vuistbal, atletiek, krachtsport, schermen en ruitersport. In het jaar 1911 vonden ook nog plaats een 4-daagse te voet. 4-daagse roeiwedstrijden en 4-daagse tochten per rijwiel. In feite was de NBvLO de eerste nationale sportfederatie in Nederland tot 1912, toen het Nederlands Olympisch Comité deze taak overnam. Sindsdien werden nationale sportwedstrijden door bij het NOC aangesloten nationale sportbonden georganiseerd en beperkte de (K)NBLO zich tot de organisatie van de 4-daagse afstandsmarsen.

Die Vierdaagse groeide uit tot de belangrijkste jaarlijkse nationale sportmanifestatie zonder wedstrijd karakter met grote internationale allure. In 1990 waren er ruim 30.000 deelnemers uit 37 verschillende landen.

Kan er sprake zijn van samenhang met de Olympische gedachte? Pierre de Coubertin stelde de strijd centraal, niet alleen in de wedstrijdsport, maar in alle menselijke levensuitingen. Voor hem is het wezen van alle menselijke strijd de zelfstrijd. Het overwinnen van onmacht, onkunde, traagheid, teleurstelling, tegenslag, uitputting, pijn. In deze gedachtengang kan eerst van echte sport worden gesproken, wanneer aan inspanning, toewijding en ijver gegeven is wat er op dat moment gegeven kon worden. Dit is voorwaarde voor echte strijd, die op zichzelf belangrijker is dan winnen of verliezen. Voor De Coubertin is derhalve het belangrijkste op de Olympische Spelen en in het dagelijks leven niet het winnen, maar wel het deelnemen, omdat niet primair is de vraag wie gewonnen of verloren heeft, maar wel of er goed gestreden is.

Iedere Vierdaagseloper weet wat 'afzien' is. Het zonnetje kan schijnen, blijheid en gezang alom, maar er wordt heel wat pijn geleden en strijd geleverd tegen blaren, vermoeidheid, hitte en regen. Ieder Vierdaagsekruis is een symbool van zelfoverwinning!

Desondanks werkt de Vierdaagsesfeer een gezonde vorm van verslaving in de hand. Duizenden kunnen niet meer buiten hun jaarlijks wandelfestijn, de contacten, de vriendschappen, de gezelligheid van het gezamenlijk optrekken, de warmte van het behulpzaam zijn, samen genieten van de natuur. Wandelen is voor hen een life time sportieve bezigheid.

Dit alles overdenkende ligt de conclusie voor de hand: de KNBLO heeft zijn specifieke bijdrage geleverd aan de geschiedenis van de lichamelijke opvoeding en de sport in ons land; de Vierdaagse ademt de geest van de Olympische gedachte, zoals die eertijds zo boeiend werd verwoord door Pierre de Coubertin.

=== Verantwoording ===
{{Bronvermelding de wereld wandelt}}

<br style="clear:both;" /> 
== Commentaar ==
<comments hideForm="false"/>
of, lees [[Talk:{{PAGENAME}}|de overige commentaren ...]]

[[Categorie: Vierdaagse]]