Nijmegen als voorbeeld voor andere landen

Geschiedenis Vierdaagse
startpagina	Alles over de geschiedenis van de Vierdaage in het Digitale Huis van de Nijmeegse Geschiedenis Lees verder>>>
{{#widget:imagewithlink|src=http://studiezaal.nijmegen.nl/HttpHandler//icoon.ico?icoon=2011397196%7Curl=http://studiezaal.nijmegen.nl/ran/_detail.aspx?xmldescid=2009233255"}} Bron: Regionaal Archief Nijmegen
De aankomst van de 33 Nederlandse deelnemers, 16 dames en 17 heren, aan de vierdaagse van Israël in Hulda.(1960)

Door het internationale karakter van de Nijmeegse Vierdaagse is het niet te verwonderen, dat door buitenlanders getracht wordt een dergelijk evenement ook in hun eigen land te organiseren. Het eerste land dat zich (in 1954) aandient is Israël. Aanvankelijk alleen voor Israëli's, doch vanaf 1959 ook voor buitenlanders.

Vijf mannen en één vrouw uit Nederland nemen in dat jaar deel, en volgens hun verslagen krijgen daar iedere twee lopers een genummerde tweepersoonstent toegewezen. Gedoucht wordt onder een petroleumblik met een gaatjesbodem, gevuld met behulp van een tuinslang. De route gaat van Tel Aviv naar Jeruzalem in vier etappes van 30 à 40 km onder de bloedhete zon. Het gehele tentenkamp en de bagage verhuizen mee, en de wandelaar zoekt na de mars zijn tentnummer weer op.

In 1960 volgt Bern met een schitterende tweedaagse, en in 1963 komt Knittelfeld in Oostenrijk met een prachtige driedaagse. Aan het einde van de zestiger jaren wordt het dringen op de internationale wandelmarkt, want na Ierland in 1967, komt Luxemburg in 1968 en zowel Viborg in Denemarken als Blankenberge in België volgen in 1969.

Tussen de besturen van deze organisaties waren wel enkele incidentele contacten, doch er was zeker geen regelmatig of gestructureerd overleg. Dit is in feite begonnen toen in 1986 ter gelegenheid van de 70e Vierdaagse de KNBLO besloot om de afgevaardigden van zeven organisaties uit te nodigen voor een bezoek van enkele dagen aan Nijmegen, om elkaar te leren kennen en misschien ook iets van elkaar te leren. Dit treffen werd een gezellige happening en algemeen voelde men de behoefte dit contact in een min of meer blijvende band te consolideren.

De gedachte: hoe brengen wij elkaar meer wandelaars, leeft sterk, vooral omdat enkele meerdaagse tochten met een achteruitgang van deelnemers te maken hebben. De oplossing wordt gevonden in het creëren van een beloningensysteem dat de wandelaars aanspoort om deel te nemen aan meerdaagse wandeltochten in andere landen. Daarom lijkt het zinvol om per land slechts één meerdaagse wandeling erbij te betrekken. Organisatieschema's worden opgesteld, er zijn discussies over een naam, men zoekt de meest gewenste juridische vorm. Als leuze valt de keuze op de woorden 'nos iungat ambulare' (moge het wandelen ons samenbrengen). Een medaille met de daarbij behorende regels ter verkrijging ervan wordt ontworpen en dit alles resulteert in de oprichting van de International Marching League tijdens een plechtige bijeenkomst in Tokio Op 29 oktober 1987. In artikel 2 van de akte van oprichting wordt het doel van de IML in de officiële taal als volgt beschreven: ,,The aim of IML is to promote health and friendship of the people in the world through the walk and marching movement and to encourage walking/marching events internationally at all levels, particularly in the memberorganizations."

De oprichting geschiedt door de organisaties afkomstig uit de volgende acht landen: Oostenrijk, België, Denemarken, Ierland, Japan, Luxemburg, Nederland en Zwitserland. In 1990 treedt Groot-Brittannië toe, terwijl de aansluiting met Noorwegen is te verwachten. Het bestuur wordt gekozen uit de vertegenwoordigers van Nederland, Japan en Zwitserland. Voor de uitvoering van de werkzaamheden is een secretarisgeneraal benoemd.

Wat zijn nu de regels en voorwaarden voor een wandelaar om deel te nemen aan het beloningensysteem?

1. De wandelaar koopt een 'International Walker Passport' (bij alle internationale marsen te koop, in Nederland ook bij het secretariaat van de KNBLO). Na iedere daarvoor aangewezen internationale mars wordt het paspoort afgestempeld. De drie stempels op één pagina van het paspoort moeten steeds van drie verschillende marsen zijn.
2. De wandelaar koopt na het volbrengen van de mars een strip waarop het land vermeld staat waar de mars is gehouden.
3. Na het behalen van drie stempels - van drie verschillende marsen - kan de wandelaar de fraaie bronzen 'International Walker Medal' kopen. De ketting op de medaille is symbolisch de verbinding tussen wandelaars, de uitgebeelde tak is het symbool voor de overwinning op jezelf
4. Na het behalen van de tweede serie van drie stempels kan het cijfer 2 worden aangeschaft, na de derde serie het cijfer 3 en na de vierde serie is de medaille in zilver verkrijgbaar. De vijfde en zesde serie stempels worden met zilveren cijfers 5 of 6 beloond. Na het behalen van de zevende serie wordt de gouden medaille beschikbaar gesteld en na de tiende serie de gouden medaille met lauwerkrans.

Voor wandelaars die graag overal eens willen wandelen geldt nog het volgende: indien de wandelaar alle marsen in de negen verschillende landen heeft volbracht en in het bezit is van de negen verschillende strips, wordt hij of zij beloond met de titel 'International Master Walker' en vervolgens ingeschreven in het register van de International Master Walkers. Van deze inschrijving, die gekoppeld is aan een volgnummer, ontvangt men een inschrijvingscertificaat.

Alle meerdaagse tochten vinden elk jaar plaats en wel op een vaste tijd. In chronologische volgorde zijn de evenementen van de negen organisaties:

• Eerste weekend mei: BLANKENBERGE (België)

• Midden mei: BERN (Zwitserland)

• Eerste weekend na Pinksteren: DIEKIRCH (Luxemburg)

• Tweede weekend in juni: WELLINGBOROUGH (Groot-Brittannië)

• Laatste weekend in juni: VIBORG (Denemarken)

• Eerste weekend juli: CASTLEBAR (Ierland)

• Midden juli: NIJMEGEN (Nederland)

• Midden augustus: WIENERWALD (Oostenrijk)

• Eerste weekend november: HIGASHIMATSUYAMA (Japan)

De ontwikkeling van de eerste jaren is zeer hoopvol, en door de steeds groter wordende bekendheid en de groei van het aantal deelnemende landen zal de stijging van het aantal wandelaars dat buitenlandse tochten bezoekt in versneld tempo toenemen.

Verantwoording

De tekst van dit artikel is overgenomen uit het boek De Wereld wandelt uit 1991.

Commentaar

<comments hideForm="false"/> of, lees de overige commentaren ...