Weve, J.J.
Let op: deze website is momenteel onder constructie. Helaas zullen hierdoor niet alle pagina's naar behoren functioneren. Onze excuses voor het ongemak!
| Algemene gegevens | |
|---|---|
| Naam : | Weve, J.J. |
| Andere naam (namen): |
{{#if: Weve, Jan Jacob| * Andere naam::Weve, Jan Jacob|}} {{#if: | * [[Andere naam::{{{Andere naam2}}}]]|}} {{#if: | * [[Andere naam::{{{Andere naam3}}}]]|}} {{#if: | * [[Andere naam::{{{Andere naam4}}}]]|}} |
| Geboortedatum: | Geboortedatum::1852/03/11 |
| Overlijdensdatum: | Overlijdensdatum::1942/09/18 |
| Persoonsarchief | |
| {{#if: https://studiezaal.nijmegen.nl/detail.php?id=2126490221%7C Het archief/de collectie van deze persoon is in beheer bij het Regionaal Archief Nijmegen. De toegang met de beschrijving van de stukken is bereikbaar via deze link: |}} {{#if: | Vindplaats archief:|}} | |
{{#if: https://studiezaal.nijmegen.nl/detail.php?id=2126490221%7C  |}}{{#if: https://studiezaal.nijmegen.nl/detail.php?id=2126490221%7CNaar beschrijving archief|}}{{#if: | |}} | |
{{#if: |
Algemene context
|}}
{{#if: Jan Jacob Weve werd op 11 maart 1852 als zoon van de rooms-katholieke Franciscus Antonius Theodorus (1820-1899) en Anne Marie Weenink (1825-1855) in Den Haag geboren. Hij volgde een opleiding tot bouwkundig en civiel ingenieur aan de Polytechnische School te Delft. Na zijn studie maakte hij in 1876, zoals dat destijds bij geschoolde architecten gebruikelijk was, een kunstreis naar Italië.
Hij werd in 1880 benoemd tot gemeentearchitect van Nijmegen als opvolger van Pieter van der Kemp. Deze functie werd begin twintigste eeuw gewijzigd in directeur Gemeentewerken. Daarnaast gaf hij les aan de Burger Avondschool in het ‘rechtlijnig tekenen’. Weve was als gemeentearchitect zeer succesvol. De uitleg van de stad, waar men toen net mee begonnen was, bood hem voldoende werk. Hij ontwierp als architect voor de gemeente Nijmegen directiewoningen, dienstgebouwen, arbeiderswoningen en tientallen openbare gebouwen zoals scholen. Bovendien kwamen veel restauraties, onder andere van de Waag, de Mariënburgkapel, de zogenaamde Karolingische kapel (Nicolaaskapel), het stadhuis, de Belvédère en de Sint Stevenskerk onder zijn leiding tot stand. Hij was de ontwerper van het Spoorwegmonument op het Valkhofplein en de voetgangersbrug met toegangshek. De brug en het hekwerk zijn opgericht ter ere van de commissie die zich vanaf 1874 had ingezet voor de slechting van de stadswallen van Nijmegen en de uitleg van de stad. Daarnaast was Weve verantwoordelijk voor de aanleg van de Nijmeegse riolering. Voor zijn aandeel in de uitbreiding van de stad werd hij bij zijn zilveren ambtsjubileum in 1905 benoemd tot ridder in de Orde van Oranje Nassau. Van veel van de door hem ondernomen restauraties en nieuwbouwprojecten publiceerde Weve in tijdschriften als het ‘Bouwkundig Weekblad’, ‘Bouwwereld’ en ‘De architect’. Daarnaast was hij ook in de particuliere sector actief.
Weve was sterk geïnteresseerd in de (Nijmeegse) geschiedenis, in het bijzonder het Valkhof, waar hij ook enkele archeologische opgravingen leidde. Van zijn hand verschenen tal van artikelen over het Valkhof in tijdschriften en boekwerken. In 1925 voltooide hij zijn manuscript ‘De Valkhofburcht te Nijmegen’, waarvan postuum in 1994 een gedeeltelijke ‘alsnog-uitgave’ verscheen.
Weve maakte zich ook verdienstelijk als mede-oprichter in 1902 van de Nijmeegse historische vereniging Oppidum Batavorum. Op 1 januari 1921 werd hij eervol ontslagen als directeur van gemeentewerken en opgevolgd door C.E. Blaauw. Op 18 september 1942 stierf Weve op 90-jarige leeftijd. Hij ligt begraven op de door hem ontworpen Katholieke begraafplaats Daalseweg. Een straat in Bottendaal houdt de herinnering aan hem levend.|
Levensloop
Jan Jacob Weve werd op 11 maart 1852 als zoon van de rooms-katholieke Franciscus Antonius Theodorus (1820-1899) en Anne Marie Weenink (1825-1855) in Den Haag geboren. Hij volgde een opleiding tot bouwkundig en civiel ingenieur aan de Polytechnische School te Delft. Na zijn studie maakte hij in 1876, zoals dat destijds bij geschoolde architecten gebruikelijk was, een kunstreis naar Italië.
Hij werd in 1880 benoemd tot gemeentearchitect van Nijmegen als opvolger van Pieter van der Kemp. Deze functie werd begin twintigste eeuw gewijzigd in directeur Gemeentewerken. Daarnaast gaf hij les aan de Burger Avondschool in het ‘rechtlijnig tekenen’. Weve was als gemeentearchitect zeer succesvol. De uitleg van de stad, waar men toen net mee begonnen was, bood hem voldoende werk. Hij ontwierp als architect voor de gemeente Nijmegen directiewoningen, dienstgebouwen, arbeiderswoningen en tientallen openbare gebouwen zoals scholen. Bovendien kwamen veel restauraties, onder andere van de Waag, de Mariënburgkapel, de zogenaamde Karolingische kapel (Nicolaaskapel), het stadhuis, de Belvédère en de Sint Stevenskerk onder zijn leiding tot stand. Hij was de ontwerper van het Spoorwegmonument op het Valkhofplein en de voetgangersbrug met toegangshek. De brug en het hekwerk zijn opgericht ter ere van de commissie die zich vanaf 1874 had ingezet voor de slechting van de stadswallen van Nijmegen en de uitleg van de stad. Daarnaast was Weve verantwoordelijk voor de aanleg van de Nijmeegse riolering. Voor zijn aandeel in de uitbreiding van de stad werd hij bij zijn zilveren ambtsjubileum in 1905 benoemd tot ridder in de Orde van Oranje Nassau. Van veel van de door hem ondernomen restauraties en nieuwbouwprojecten publiceerde Weve in tijdschriften als het ‘Bouwkundig Weekblad’, ‘Bouwwereld’ en ‘De architect’. Daarnaast was hij ook in de particuliere sector actief.
Weve was sterk geïnteresseerd in de (Nijmeegse) geschiedenis, in het bijzonder het Valkhof, waar hij ook enkele archeologische opgravingen leidde. Van zijn hand verschenen tal van artikelen over het Valkhof in tijdschriften en boekwerken. In 1925 voltooide hij zijn manuscript ‘De Valkhofburcht te Nijmegen’, waarvan postuum in 1994 een gedeeltelijke ‘alsnog-uitgave’ verscheen.
Weve maakte zich ook verdienstelijk als mede-oprichter in 1902 van de Nijmeegse historische vereniging Oppidum Batavorum. Op 1 januari 1921 werd hij eervol ontslagen als directeur van gemeentewerken en opgevolgd door C.E. Blaauw. Op 18 september 1942 stierf Weve op 90-jarige leeftijd. Hij ligt begraven op de door hem ontworpen Katholieke begraafplaats Daalseweg. Een straat in Bottendaal houdt de herinnering aan hem levend. |Van dit persoon is nog geen beschrijving beschikbaar.}}
{{#if: * gemeentearchitect / directeur van de Dienst Gemeentewerken Nijmegen
- archeologisch en historisch onderzoeker en auteur, in het bijzonder met betrekking tot het Valkhof
- docent Burgeravondschool;
- mede-oprichter historische vereniging Oppidum Batavorum;
- lid van de Commissie voor rijksmonumenten van geschiedenis en kunst;
- lid van de Commissie ter verzekering eener goede bewaring van gedenkstukken van geschiedenis en kunst Nijmegen;
- president van de St. Vincentiusvereniging, afdeling Nijmegen|
Beroep en activiteiten
- gemeentearchitect / directeur van de Dienst Gemeentewerken Nijmegen
- archeologisch en historisch onderzoeker en auteur, in het bijzonder met betrekking tot het Valkhof
- docent Burgeravondschool;
- mede-oprichter historische vereniging Oppidum Batavorum;
- lid van de Commissie voor rijksmonumenten van geschiedenis en kunst;
- lid van de Commissie ter verzekering eener goede bewaring van gedenkstukken van geschiedenis en kunst Nijmegen;
- president van de St. Vincentiusvereniging, afdeling Nijmegen
|}}
{{#if: Jan Jacob Weve (1852-1842), zoon van Franciscus Antonius Theodorus Weve (1820-1899) en Anne Marie Weenink (1814-1899), trouwde in 1881 met Maria Johanna Arnolda van Heukelum (1855-1927), dochter van Nicolaas van Heukelum (1828-1896) en Beatrix Elisabeth Helena Ficq (1830-1877) Uit dit huwelijk werden zeven kinderen geboren:
- Johanna Beatrix Maria (1882-1949)
- Franciscus Nicolaas Marie (1884-1976)
- Henriette Françoise Marie (1886-?)
- Hendricus Jacobus Marie (Hak) (1888-1962)
- Karel Jacobus Hubertus Marie (Karel) (1889-1984)
- Marie Elizabeth Hendrika (1891-?)
Van de familie Weve is ook een artikel in de Kennisbank.|
Familie
Jan Jacob Weve (1852-1842), zoon van Franciscus Antonius Theodorus Weve (1820-1899) en Anne Marie Weenink (1814-1899), trouwde in 1881 met Maria Johanna Arnolda van Heukelum (1855-1927), dochter van Nicolaas van Heukelum (1828-1896) en Beatrix Elisabeth Helena Ficq (1830-1877) Uit dit huwelijk werden zeven kinderen geboren:
- Johanna Beatrix Maria (1882-1949)
- Franciscus Nicolaas Marie (1884-1976)
- Henriette Françoise Marie (1886-?)
- Hendricus Jacobus Marie (Hak) (1888-1962)
- Karel Jacobus Hubertus Marie (Karel) (1889-1984)
- Marie Elizabeth Hendrika (1891-?)
Van de familie Weve is ook een artikel in de Kennisbank. |}}
{{#if: {{#if:|locatie periode:::|}}plaatsnaam::Den Haag adres:: {{#if:|locatie in googlemaps|}}
{{#if:|locatie periode:::|}}plaatsnaam::Nijmegen adres:: {{#if:|locatie in googlemaps|}}
|
Woonplaats(en)
{{#if:|locatie periode:::|}}plaatsnaam::Den Haag adres:: {{#if:|locatie in googlemaps|}}
{{#if:|locatie periode:::|}}plaatsnaam::Nijmegen adres:: {{#if:|locatie in googlemaps|}}
|}}
{{#if: Jan Jacob Weve werd op 11 maart 1852 als zoon van de rooms-katholieke Franciscus Antonius Theodorus (1820-1899) en Anne Marie Weenink (1825-1855) in Den Haag geboren. Hij volgde een opleiding tot bouwkundig en civiel ingenieur aan de Polytechnische School te Delft. Na zijn studie maakte hij in 1876, zoals dat destijds bij geschoolde architecten gebruikelijk was, een kunstreis naar Italië.
Hij werd in 1880 benoemd tot gemeentearchitect van Nijmegen als opvolger van Pieter van der Kemp. Deze functie werd begin twintigste eeuw gewijzigd in directeur Gemeentewerken. Daarnaast gaf hij les aan de Burger Avondschool in het ‘rechtlijnig tekenen’. Weve was als gemeentearchitect zeer succesvol. De uitleg van de stad, waar men toen net mee begonnen was, bood hem voldoende werk. Hij ontwierp als architect voor de gemeente Nijmegen directiewoningen, dienstgebouwen, arbeiderswoningen en tientallen openbare gebouwen zoals scholen. Bovendien kwamen veel restauraties, onder andere van de Waag, de Mariënburgkapel, de zogenaamde Karolingische kapel (Nicolaaskapel), het stadhuis, de Belvédère en de Sint Stevenskerk onder zijn leiding tot stand. Hij was de ontwerper van het Spoorwegmonument op het Valkhofplein en de voetgangersbrug met toegangshek. De brug en het hekwerk zijn opgericht ter ere van de commissie die zich vanaf 1874 had ingezet voor de slechting van de stadswallen van Nijmegen en de uitleg van de stad. Daarnaast was Weve verantwoordelijk voor de aanleg van de Nijmeegse riolering. Voor zijn aandeel in de uitbreiding van de stad werd hij bij zijn zilveren ambtsjubileum in 1905 benoemd tot ridder in de Orde van Oranje Nassau. Van veel van de door hem ondernomen restauraties en nieuwbouwprojecten publiceerde Weve in tijdschriften als het ‘Bouwkundig Weekblad’, ‘Bouwwereld’ en ‘De architect’. Daarnaast was hij ook in de particuliere sector actief.
Weve was sterk geïnteresseerd in de (Nijmeegse) geschiedenis, in het bijzonder het Valkhof, waar hij ook enkele archeologische opgravingen leidde. Van zijn hand verschenen tal van artikelen over het Valkhof in tijdschriften en boekwerken. In 1925 voltooide hij zijn manuscript ‘De Valkhofburcht te Nijmegen’, waarvan postuum in 1994 een gedeeltelijke ‘alsnog-uitgave’ verscheen.
Weve maakte zich ook verdienstelijk als mede-oprichter in 1902 van de Nijmeegse historische vereniging Oppidum Batavorum. Op 1 januari 1921 werd hij eervol ontslagen als directeur van gemeentewerken en opgevolgd door C.E. Blaauw. Op 18 september 1942 stierf Weve op 90-jarige leeftijd. Hij ligt begraven op de door hem ontworpen Katholieke begraafplaats Daalseweg. Een straat in Bottendaal houdt de herinnering aan hem levend.| {{#if: * Eliëns, F.M. en J.J.A. Buylinckx, Jan Jacob Weve, in: Afstemmen op afstammen: genealogische tentoonstelling. Catalogus uitgegeven in het kader van de tentoonstelling in het Gemeentearchief van Nijmegen van 20 september tot en met 28 november 1980. Nijmege
- Knibbeler, T., scriptie Jan Jacob Weve: architect: 1852-1942. Nijmegen 1989;
- Pantus, Willem Jan, ‘Jan Jacob Weve’ in Jaarboek Numaga 60 (2013), p. 143-144;
- Nederland's Patriciaat 39 (1953), p. 302-313 (familie Weve).
- Regionaal Archief Nijmegen, Wetenschappelijke correspondentie, inv.nr. 594-020 (1980)|
Bronnen
- Eliëns, F.M. en J.J.A. Buylinckx, Jan Jacob Weve, in: Afstemmen op afstammen: genealogische tentoonstelling. Catalogus uitgegeven in het kader van de tentoonstelling in het Gemeentearchief van Nijmegen van 20 september tot en met 28 november 1980. Nijmege
- Knibbeler, T., scriptie Jan Jacob Weve: architect: 1852-1942. Nijmegen 1989;
- Pantus, Willem Jan, ‘Jan Jacob Weve’ in Jaarboek Numaga 60 (2013), p. 143-144;
- Nederland's Patriciaat 39 (1953), p. 302-313 (familie Weve).
- Regionaal Archief Nijmegen, Wetenschappelijke correspondentie, inv.nr. 594-020 (1980)
|}} |}}
{{#if: Jan Jacob Weve werd op 11 maart 1852 als zoon van de rooms-katholieke Franciscus Antonius Theodorus (1820-1899) en Anne Marie Weenink (1825-1855) in Den Haag geboren. Hij volgde een opleiding tot bouwkundig en civiel ingenieur aan de Polytechnische School te Delft. Na zijn studie maakte hij in 1876, zoals dat destijds bij geschoolde architecten gebruikelijk was, een kunstreis naar Italië.
Hij werd in 1880 benoemd tot gemeentearchitect van Nijmegen als opvolger van Pieter van der Kemp. Deze functie werd begin twintigste eeuw gewijzigd in directeur Gemeentewerken. Daarnaast gaf hij les aan de Burger Avondschool in het ‘rechtlijnig tekenen’. Weve was als gemeentearchitect zeer succesvol. De uitleg van de stad, waar men toen net mee begonnen was, bood hem voldoende werk. Hij ontwierp als architect voor de gemeente Nijmegen directiewoningen, dienstgebouwen, arbeiderswoningen en tientallen openbare gebouwen zoals scholen. Bovendien kwamen veel restauraties, onder andere van de Waag, de Mariënburgkapel, de zogenaamde Karolingische kapel (Nicolaaskapel), het stadhuis, de Belvédère en de Sint Stevenskerk onder zijn leiding tot stand. Hij was de ontwerper van het Spoorwegmonument op het Valkhofplein en de voetgangersbrug met toegangshek. De brug en het hekwerk zijn opgericht ter ere van de commissie die zich vanaf 1874 had ingezet voor de slechting van de stadswallen van Nijmegen en de uitleg van de stad. Daarnaast was Weve verantwoordelijk voor de aanleg van de Nijmeegse riolering. Voor zijn aandeel in de uitbreiding van de stad werd hij bij zijn zilveren ambtsjubileum in 1905 benoemd tot ridder in de Orde van Oranje Nassau. Van veel van de door hem ondernomen restauraties en nieuwbouwprojecten publiceerde Weve in tijdschriften als het ‘Bouwkundig Weekblad’, ‘Bouwwereld’ en ‘De architect’. Daarnaast was hij ook in de particuliere sector actief.
Weve was sterk geïnteresseerd in de (Nijmeegse) geschiedenis, in het bijzonder het Valkhof, waar hij ook enkele archeologische opgravingen leidde. Van zijn hand verschenen tal van artikelen over het Valkhof in tijdschriften en boekwerken. In 1925 voltooide hij zijn manuscript ‘De Valkhofburcht te Nijmegen’, waarvan postuum in 1994 een gedeeltelijke ‘alsnog-uitgave’ verscheen.
Weve maakte zich ook verdienstelijk als mede-oprichter in 1902 van de Nijmeegse historische vereniging Oppidum Batavorum. Op 1 januari 1921 werd hij eervol ontslagen als directeur van gemeentewerken en opgevolgd door C.E. Blaauw. Op 18 september 1942 stierf Weve op 90-jarige leeftijd. Hij ligt begraven op de door hem ontworpen Katholieke begraafplaats Daalseweg. Een straat in Bottendaal houdt de herinnering aan hem levend.|
Verantwoording
Inleiding van de toegang op het archief {{#if: R. Spanings|door R. Spanings.|.}} {{#if:2019|(2019)|}} |}}
{{#if: 11 Families en personen| |}} {{#if: 17.4 Bouwkunst en monumenten| |}} {{#if: 17.8 Archeologie| |}} {{#if: 1.3 Overheidspersoneel| |}}
{{#if:Persoon||}}