Nijmegen was tot ver in de 19e eeuw een vestingstad, omsloten door 6 kilometer stadsmuur en ruim 25 torens en versterkte poorten. Binnen die muren zaten 25.000 inwoners opgepropt in 2.400 woningen. Maar de stad mocht van het ministerie van oorlog niet buiten de muren uitbreiden. De stadsmuren werden daarom ervaren als een beklemming.
Nijmegen was één van de steden die als gevolg van de Vestingwet van 11 maart 1874 werd opgeheven als vesting. Het gevolg was een verkoop van de vestingwerken aan de gemeente Nijmegen die de stadsmuren sloopte. De vijftiende en zestiende-eeuwse omwalling werd rond 1880 gesloopt met uitzondering van de toren. Deze werd gespaard vanwege diens status als een uitzonderlijk gaaf bewaard voorbeeld van middeleeuwse militaire architectuur. Bij de toren zijn ook restanten te zien van de vroegere muur, van twee inwendig gemoderniseerde waltorens, en een fragment van het zogenaamde ‘Uitvalstorentje van Arndt Viegen”.
In 1874 trad de nieuwe Vestingwet in werking. Eindelijk konden de zo gehate stadsmuren worden afgebroken. Twee jaar later begon men grote delen van de stadsmuur te slopen. Met succes werd gepleit voor het behoud van een deel van de muur rond de monumentale Korenburgertoren. Aan de voet van de toren werd de stadsgracht omgevormd tot een sierlijk slingerende vijver.
Voor meer informatie:
http://rijksmonumenten.nl/monument/31191/arkeltoren/nijmegen/
Foto: http://rijksmonumenten.nl/monument/31191/arkeltoren/nijmegen/
