|
|
| Regel 68: |
Regel 68: |
| | </div> | | </div> |
| | | | |
| − | <div style="float:right; width:100%">
| |
| − |
| |
| − | {{box-begin
| |
| − | |titelachtergrond =#BE311A
| |
| − | |titelvoorgrond = white
| |
| − | |titel = Vestiging en ontwikkeling universiteit
| |
| − | }}
| |
| − |
| |
| − | De Sint Radboudstichting had in 1923 meerdere motieven om de Rooms Katholieke Universiteit te vestigen in Nijmegen – en niet elders. Een ervan was de schoonheid, de aantrekkelijkheid van de stad: de ruime boulevards, de parken en de plantsoenen, die sinds het einde van de negentiende eeuw rondom het oude stadscentrum waren aangelegd. Bovendien
| |
| − | lag Nijmegen ‘in een zeldzaam schoone omgeving, zoodat voor professoren en studenten
| |
| − | in hooge mate te prikkel aanwezig is, zich daar te vestigen’, aldus een rapport van de Sint
| |
| − | Radboudstichting uit 1920.
| |
| − |
| |
| − | Vanaf het eerste begin heeft de Rooms Katholieke Universiteit Nijmegen (later: Radboud
| |
| − | Universiteit Nijmegen) zich tegoed gedaan aan dat stadsschoon. In de eerste decennia
| |
| − | na de stichting in 1923 waren de universiteit en haar drie faculteiten (Godgeleerdheid,
| |
| − | Letteren & Wijsbegeerte, Rechtsgeleerdheid) gehuisvest in villa’s en herenhuizen nabij het
| |
| − | centrum van de stad. Rondom de singels van Nijmegen werd college gelopen, de bibliotheek
| |
| − | bezocht, tentamen afgelegd, de sociëteit gefrequenteerd. Er werd ook gewoond
| |
| − | door zowel studenten als professoren.
| |
| − |
| |
| − | Toen de universiteit in de jaren vijftig kon uitbreiden met een vierde en een vijfde faculteit (Geneeskunde en Wis- & Natuurkunde) hinkte zij even op twee gedachten. De nieuwe,
| |
| − | omvangrijke en kostbare faculteiten, met hun laboratoria en klinieken, werden gebouwd
| |
| − | in de periferie van de stad, op het daartoe aangekochte – en al even fraaie – landgoed
| |
| − | Heyendaal, enkele kilometers zuidwaarts van het centrum. Vanzelfsprekend kreeg ook
| |
| − | het academisch ziekenhuis St Radboud een plaats op Heyendaal, in de vroege jaren zestig
| |
| − | gevolgd door de subfaculteit Tandheelkunde. De oude faculteiten en instituten van de nu
| |
| − | snel tot wasdom komende universiteit bleven gespreid over de stad gehuisvest, in steeds
| |
| − | meer verschillende panden, die steeds minder voldeden. Het besluit de gehele universiteit
| |
| − | naar Heyendaal te verplaatsen kon niet uitblijven. Het Bestuursgebouw en de Universiteitsbibliotheek gingen in de jaren zestig voorop. Later maakten de oude faculteiten en de in 1963 opgerichte Faculteit der Sociale Wetenschappen gefaseerd de oversteek naar Heyendaal. Daar ontstond een moderne campus, passend bij een moderne universiteit. Begin jaren tachtig stootte de universiteit haar laatste stadspanden af.
| |
| − |
| |
| − | Met het verstrijken van de tijd raakten de plekken in het Nijmeegse straatbeeld waarop
| |
| − | het academisch leven zich ooit voltrok in vergetelheid. [[Radboud in de
| |
| − | Stad]], gemaakt ter gelegenheid van het negentigjarig bestaan van de Radboud Universiteit
| |
| − | Nijmegen, wil die vergeten plaatsen in herinnering roepen. De lezer krijgt een aangename
| |
| − | [[wandelroute]] voorgeschoteld, die langs 36 universitaire herinneringsplekken voert, verdeeld in uiteenlopende thema’s: van de strikte [[universiteitsgebouwen|academische infrastructuur]], zoals bibliotheken en collegezalen (overigens zonder daarbij aanspraak te maken op volledigheid), tot het studentenleven in de breedste betekenis ([[studentenvergingen|corps]], [[uitgaansgelegenheden|kroeg]] en [[Religieuze gebouwen|kerk]]). Vaak wordt de aandacht van de wandelaar gevraagd voor gebouwen die sinds de universiteit er wegtrok een andere bestemming hebben gekregen; soms ook wordt stilgestaan bij gebouwen die in hun geheel zijn verdwenen. Hier en daar in de route is een pand opgenomen dat ooit het [[Woonhuizen professoren|woonhuis]] was van een hoogleraar. Doorgaans waren dat gevreesde oorden, waar je je als eerstejaars in rokkostuum, jacquet of mantelpakje met het visitekaartje in de hand moest komen voorstellen aan de professor en zijn echtgenote. De meeste professoren namen thuis ook mondeling tentamen af – de huiselijke studeerkamer als verlengstuk van de universiteit.
| |
| − |
| |
| − | {{box-eind|}}
| |
| − |
| |
| − | </div>
| |
| | [[Categorie: 16.4 Wetenschappelijk onderwijs en onderzoek]] | | [[Categorie: 16.4 Wetenschappelijk onderwijs en onderzoek]] |
