| Algemene gegevens | |
|---|---|
| Naam : | Vrouwen Advies Commissie Nijmegen |
| Andere naam (namen): |
|
| Bestaansperiode: | 1986 - 2000 |
| Rechtsvorm: | Vereniging, stichting |
| Voorganger(s): |
|
| Opvolger(s): |
|
| Hoger orgaan: |
|
| Archief | |
| Het archief van deze organisatie is in beheer bij het Regionaal Archief Nijmegen. De toegang met de beschrijving van de stukken is bereikbaar via deze link: | |
 Naar beschrijving archief | |
In de jaren na de Tweede Wereldoorlog werden in een aantal Nederlandse steden – waaronder Nijmegen – Vrouwen Advies Commissies voor de Woningbouw (VAC) opgericht, omdat architecten (bijna allemaal mannen) bij het ontwerp van nieuwbouwwoningen te weinig rekening hielden met de wensen van de meest frequente gebruikers van die woningen: de huisvrouwen. Veel VAC’s leidden een wat marginaal bestaan. De Nijmeegse VAC werd in 1974 opgeheven, omdat ze bij de gemeente en de woningbouwverenigingen geen voet aan de grond kreeg en er ook onvoldoende vrijwilligsters waren. Onder invloed van de tweede feministische golf herleefden de VAC’s in het hele land. Er ontstonden toen ook provinciale VAC’s, die als koepel voor de plaatselijke adviescommissies fungeerden en een Landelijk Contactcentrum, dat met name scholingen voor de vrijwilligsters verzorgde. In de jaren tachtig werd in het algemeen veel waarde gehecht aan de inspraak van toekomstige bewoners van nieuwbouwwoningen. Woningbouwverenigingen organiseerden die voor hun huurders, terwijl los daarvan diverse organisaties actief werden. Voorbeelden zijn de landelijke Werkgroep 2000 en het Bewoners Overleg Nijmegen werd ingesteld.
Op initiatief van de Nederlandse Vrouwenraad en de Nijmeegse Rooie Vrouwen (een feministische organisatie binnen de PvdA) richtten Nijmeegse vrouwenorganisaties en politieke partijen in 1986 een nieuwe Vrouwen Advies Commissie op. Het werk kreeg officiële erkenning, nadat wethouder W. Hompe van Volkshuisvesting de VAC-advisering in de gemeentelijke planprocedure had ingepast. De VAC bracht niet alleen advies uit over een vrouwvriendelijke inrichting van nieuwbouwwoningen, maar ook over de woonomgeving en bestemmingsplannen. De volgende jaren werd de VAC bij tientallen projecten ingeschakeld, zowel bij de nieuwbouw in het stadsdeel Lindenholt, als bij de stadsvernieuwing (bijvoorbeeld de Piersonstraat) en in inbreidingsgebieden (bijvoorbeeld bij de Van den Havestraat). Omdat de VAC met vrijwilligsters werkte, waren de mogelijkheden beperkt. Om die te verruimen werd in 1990 de stichting VAC-Woonburo opgericht, die in 1991 met subsidie van de gemeente een vrouwenwoonwinkel, het VAC-Woonburo, opende. Er werden twee medewerksters met behoud van uitkering aangesteld. Het adres was Grotestraat 56. Deze professionalisering paste in het nieuwe volkshuisvestingsbeleid dat het Rijk begin jaren negentig ging voeren. De volkshuisvesting werd voortaan niet meer door de overheid, maar door de markt gereguleerd; de woonconsument kreeg daarbinnen een eigen positie. In concreto moest de VAC commercieel gaan werken. Dat lukte niet, omdat er in Nijmegen weinig werd gebouwd en er daarom onvoldoende opdrachten binnenkwamen. ‘Regionalisering’, ofwel werk in de buurgemeenten, bracht evenmin voldoende soelaas. Daarom werden de twee medewerksters in 1998 ontslagen en werd het VAC-Woonburo gesloten. De vereniging VAC heeft haar activiteiten in 2000 gestaakt.
Advisering over nieuwbouwprojecten, woonomgeving en bestemmingsplannen vanuit het belang van toekomstige bewoners. Hierbij stond de vrouwelijke invalshoek centraal.
Vereniging van vrijwilligers met tussen 1990 en 1997 het VAC-Woonburo met een eigen stichtingsbestuur.
1986-2000:Nijmegen
Inleiding van de toegang op het archief door Rob Wolf. (2019)
